Oaza Łagiewniki

madzia

Adwent (z łac. adventus - przyjście, przybycie) obejmuje cztery niedziele, zakończy się przed pierwszymi nieszporami Bożego Narodzenia. Liczba dni adwentu nie jest stała, waha się od 23 do 28.

Adwent jest również początkiem roku liturgicznego, w ciągu którego Kościół wspomina całe misterium Chrystusa, od Wcielenia aż do Zesłania Ducha Świętego oraz do oczekiwania na paruzję, czyli powtórne przyjście Pańskie.

Adwent składa się z dwóch odrębnych okresów:
1. czasu, w którym kierujemy nasze serca ku oczekiwaniu powtórnego przyjścia Jezusa w chwale na końcu czasów (okres od początku Adwentu do 16 grudnia włącznie);
2. czasu bezpośredniego przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego, w której wspominamy pierwsze przyjście Chrystusa na ziemię.
Zwornikiem wszystkich tekstów liturgii adwentowej obydwu części jest czytanie ciągłe księgi proroka Izajasza. Czytanie to obrazuje tęsknotę za wyczekiwanym Mesjaszem.

W tym czasie Kościół zachęca wiernych do wzbudzenia postawy ufnego i radosnego oczekiwania na powtórne przyjście Chrystusa, do wzięcia udziału w rekolekcjach adwentowych, przystąpienia do sakramentu pokuty i pojednania oraz do przyjmowania Komunii św. i uczestnictwa w roratach.

Roraty to nazwa specjalnej mszy św. ku czci Matki Bożej, sprawowanej jedynie w adwencie. Wywodzi się ona od pierwszego słowa pieśni śpiewanej w tym okresie w języku łacińskim: "Rorate caeli desuper" - "Spuśćcie rosę niebiosa z góry". Najświętszą Maryję Pannę symbolizuje zapalona świeca, umieszczona przy ołtarzu.

Dekorację w kościołach stanowią wieńce lub plecione gałązki igliwia, w których umieszcza się cztery świece, zapalane w kolejne niedziele adwentu (na zdjęciu / fot. W. Pobiedziński). Wierni przynoszą na msze roratnie zapalone świece i lampiony, będące znakiem oczekiwania na przyjście Chrystusa.

Pierwsze ślady obchodzenia adwentu spotykamy w liturgii IV wieku. Rozpoczynanie roku liturgicznego od pierwszej niedzieli adwentu datuje się od przełomu X i XI wieku. Do tego czasu, a w niektórych krajach nawet w wiekach późniejszych, rok ten zaczynano w zależności od własnej tradycji, np. 1 marca, w uroczystość Zwiastowania Pańskiego, w Wielkanoc, 1 września lub w Boże Narodzenie.

III Niedziela Adwentu jest nazywana Niedzielą Różową lub - z łaciny - Niedzielą GAUDETE. Nazwa ta pochodzi od słów antyfony na wejście: "Gaudete in Domino", radujcie się w Panu. Szaty liturgiczne mogą być - wyjątkowo - koloru różowego, a nie, jak w pozostałe niedziele Adwentu, fioletowe. Teksty liturgii tej niedzieli przepełnione są radością z zapowiadanego przyjścia Chrystusa i odkupienia, jakie przynosi. Warto pamiętać, że oprócz Niedzieli Gaudete jest jeszcze tylko jedna okazja do używania szat liturgicznych koloru różowego - jest nią Niedziela LAETARE - IV Niedziela Wielkiego Postu.